Thursday, February 14, 2008

കഥ പോലൊരു കവിത

ഒഴുക്കില്‍ പെട്ട്‌ ആടി ഉലഞ്ഞു സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരു തോണിയാണ് ജീവിതം. അതിലിരുന്നു ദൂരെ മാത്രം കാണുന്ന കരയിലെ കിനാവുകള്‍ ജീവിതത്തില്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ വിഡ്ഢികള്‍.

പുകച്ചുരുളുകളില്‍ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ നോക്കിയ ഞാന്‍ വിഡ്ഢി .

ഒന്നാഞ്ഞടിക്കുന്ന കാറ്റിനുപോലും എടുത്തു മാറ്റാവുന്ന ചവിടുപടികളെ ജീവിതത്തില്‍ എനികുണ്ടായിരുനോളൂ എന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍.... കഴിഞ്ഞു പോയ ജീവിതത്തിലെ ഈടുകള്‍ ‍എങ്ങനെ ഞാന്‍ താണ്ടി എന്നോരല്ഭുതം .

പറക്കുന്ന പക്ഷികള്‍ നീന്തുന്ന മ്ലസ്യങ്ങളെ കണ്ടു മോഹിക്കുന്നത്‌ പോലെ , നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍

ഒന്നും കൊണ്ടു തൃപ്തി വരാത്ത മനസ്സേ , എന്തിനോ പുറകെ പായുന്ന മനസ്സേ ,തുറക്കു‌ കണ്ണുകള്‍. കാണൂ വിക്രിതമാം ലോകത്തെ. കാണൂ നിന്‍ ലൌകീക നേട്ടങ്ങളെ .

തുടരും ......